Ufka doğru yol verdim,
Ellerimle araladım sisleri.
Hafifliği başımı döndürdü.
Yangın yerine çevirmiş,
Sıcaklığın renkleri.
Üstüne, üstüne yürüdüm,
Yakmasından korkmadan!
Cesaretten aldı özünü,
Sıcaklığında renklerin tekrar doğdu.
Şimdi saçlarım kırmızı,
Gözlerim mavinin en tatlısı,
Kalbim kağıtlara resmedildiği gibi şirin.
Uçuş, uçuş bir tülden elbise üstümde.
Bir adım daha gittim öteye.
İçinde olmakdan korktuğum
Okyanusu buldum orda.
Küçük bir dere kadar davetkar geldi bana.
Cesaretten almıştı özünü,yeniden doğan.
Ondan unuttum korkumu.
Şimdi tütsüleyeceğim ufkumu,
Çakıl taşlarımla donatıcam her yeri,
Yolu unutmamak için.
Yavaş, yavaş gelirken geriye
Başımı döndüren hafifliği
Gizlice sıkıştırıcam cebime.
Tatlı bir şarkı mırıldanıp
Öyle vurdum ayaklarımı yere.
Bir sonraki ufkuma ziyaret vakit var daha...

Aslı Kısa