Analar
defne dallarından yapılmış sallara
yerleştiriyor karagözlü bebelerini
korkularını yenip
acılarıyla eleyip
son damla sütle memeleyip
kokularıyla beleyip
salıyorlar asi nehrinin
dingin sularına
isalaşmaya

gök kararıyor
savaş çığlıklarına dönüşüyor
ebem kuşağı
haçlı orduları geliyor
sürüler halinde
zırhlara bürünmüş
çakal gözlü
tilki bakışlı
saman dağını aşıp
kuşatıyor kaleleri
kuşatıyor köyleri
kuşatıyor dinleri
kesiyor dilleri
yalın kılıç
kargı mızrak
kalkan gürz
yanıyor burçlarda
insan etleri
uçuşuyor hendeklere
tayından arta kalan
bebe iskeletleri

kadınlar geçiyor kafilelerle
bilekleri kenetli
gözleri bağlı
tanrılara adaklanmış
ak kefenler
kızıla boyanıyor
içe bükülmüş çığlıklar
acıya dayanıyor
kemikleşiyor kin
duaların ırzına geçiliyor
haçların gölgesinde
herşey mübah diyor
yeni tanrılar
herşey
berikiler için,

erkekleri iğdiş edilmiş
yaylaların kadınları
mavi gözlü
çocuklar doğuruyor asırlarca

muzaffer haçlılar dönüyor
batının batısına
yangın yerinden
kaçırdıkları
ganimetlerle
gözlerinde kan
dudaklarında iman
göğüslerinde nişan
kulakları yırtıyor
çanları kiliselerin
açılıyor kapısı cennetin
dantesiz
dantelli
süluetin
sahnesine fırlıyor
ilahi komedya

doğunun rahminde dölleniyor batının soygun çağı
doğunun güneşiyle
ağarıyor zifiri
kan ve gözyaşıyla
temizleniyor kiri
ardında posası çıkarılmış insanlık
emekliyor
şaşkın
yılgın
ve
hiç
bir anlam veremiyor
neden varım
ne olacağım
yokluğa sarılıyor
koşuyor arsızca
oburca tüketiyor umudu
uzayı fethetmeye koşuyor
dünyadan uzaklaştıkça
kendine sarılıyor
yalnız kalıyor
bir elinde korkusu ölümün
diğerinde cennetin ahahtarı
cehennemden kaçıyor
körce

dokunduğu herşey kirleniyor
soluduğu hava
içtiği su
yaktığı ateş
taşıdığı yürek
yandığı sevda
düşleri madenleşiyor
altun pırlanta
sürülüyor pazara
sürmeli gözler
sürüce
sürgün veriyor
sürreal
binlerce tanrı yaratılıyor
mabedleri yıkılmış
tarihsel düttürüden
herkes nasibini alsın deye
bu güldürüden

ve taşıyor Kybelenin kızgın döl yatağı
yeniden doğmuyor defne dalına sarılı ölü bebeler
gelinlik bir kıza dönüşüyor nehr il maklup
naletlenmiş toprakları sürüklüyor peşisıra
isyanlar vadeden kuzeye dönüyor yüzünü
sakin
ve
narsistçe gülümsüyor...

Bu öyküsel düttürü, umudu isyanda bulanlara adaklanmıştır.
Görsel ;Peiter Brugel