0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1423
Okunma
durma öyle fırtına koparacak gibi
hissettirmediğin senden başka ne kaldı ki
trajikomik bir hikaye sanki
sen yazıyordun ben rolümü oynuyordum
roller değişiyordu gitgide
ama hikaye hep aynıydı
acı hep başrolde
sende sahne arkasında
yeni replikler yazıyordun
yazmayı bitiremediğin ağlayan cümleler gibiyiz
sonu yok noktası yok
öznesi bende uzak
yüklemi sana gelen
devrik cümleler gibiyiz
yeter
sen hep arkada
ben sahneden inemedim
sevilen belirtisiz özne mübarek maskelerin arkasında
bir daha yeter
binlerce kez yeter
her hikayenin sonu vardır
acı tamamlar noktalarla
insan acıdır
en çokta sen acıttın
yoruldum artık
peşinden koşacak hayal çok mu uzaklar da kaldı
kelimeleri titrettim cümleleri ağlattım
yoruldum artık
sıkıldım kendimden
insancıklardan
insansılardan
