Toprağın rahmine düştü, mülteci yüreğim
Ayın dağ başlarına bağışlamış uçurumların nefesindeyim
Her bakışında hüznü gizleyen yüreklerde
Seni göremiyorum
Zulamda kat kat geceye durmuş bir dünya
Git gide yükseliyorum
Geride bırakıyorum mazimi
Yücelerden bakıyorum artık her şeye
Ve inandığım ne varsa dağlara ekiyorum
Artık dağlara özeniyorum
Her mevsim bahardır artık mülteci yüreğimde
Hüzün kokulu bir mevsimde
Yeşermesidir toprağın.
Sen gibi özlediğim
Tut şimdi ellerimi
Benimle meydan oku her çaresizliğe
Umutsuzluk uçurumlarından aşır yalnızlığı
Kendi uçurumunun tanıdık kıyılarında gezdir
Yalnızlığı nasıl dağıtıyorsa çığlık
Nasıl ki gündüzler geceyi yırtıyorsa
Ve çocuk parçalıyorsa ana rahmini çıkmak için
Öyle bir şey benim sözcüklerim.
Sana benzeyen şiirlerde
Seni anlatan düşüncelerde
İlmik ilmik işliyorum kalbimdeki rüzgârı ve dağı
Senin için.
Dağların doruklarında
Aşkın denizlerinde
Kalbimi bağışladığım tenlerde arıyorum seni
Mülteci yüreğim, bu baharın konağında nerelerdesin
Yokluğun cehennem gibi
Bu bahar ortasında sensiz ÜŞÜYORUM.29.10.2009
SEYİTHAN AL