Sürgün şafaklarımın zümrüdü Anka kuşu
Hangi dağın ardında gizleniyor hayalin
Karınca sabrı ile çıkıversem yokuşu
Yeter ki görünmesin gözlerime melalin
Varlığınla can bulur köhne bedende huşû
Sürgün şafaklarımın zümrüdü Anka kuşu

Yürüdüğüm yolların soldu biçare rengi
Dışında ben kayboldum içinde muhayyele
Yedi diyar dolaşsam bulunmaz bunun dengi
Bin parça gidiyorum adım adım meçhule
Ufukta parçalandı beyaz atta üzengi
Yürüdüğüm yolların soldu biçare rengi

Durun geceler durun beni bana bırakın
Çınarları kahretti bu kimsesiz duruşum
Alnıma mühür gibi yalnızlığımı takın
Çıkmaz sabahtır belki vuslatıma varışım
Ne çıkar ayrılıktan uzaklarım çok yakın
Durun geceler durun beni bana bırakın

Gölgemle başbaşayım baş açık sine üryân
Kıvrılmış sokaklarda ben beni arıyorum
Her zerremden çıkarken beyan üstüne beyan
Ayın perçemlerini sen diye tarıyorum
Şah Maran’ım gibisin duy beni çeşm-i giryân
Gölgemle başbaşayım baş açık sine üryân

Buz çölünde gibiyim içte kızıl kıyamet
Bir bilinmez meçhule bu gün uzarken yolum
Kalmadı sensizlikten içimdeki azamet
Sanki benden habersiz öksüz – virane solum
Gözlerimde sadece bıraktığın emanet
Buz çölünde gibiyim içte kızıl kıyamet

Bağrımda kazma sesi sanki maden ocağı
Binlerce amelenin elinde murç ve çekiç
Her çekiç darbesinde inliyor can otağı
Seni benden ayırsan geriye kalanım hiç
Artık seçemez oldum yakınlar ve uzağı
Bağrımda kazma sesi sanki maden ocağı

Yol boyunca dağlara seriyorum menfesi
Gönüllü sürgünüyüm sana doğru zamanın
Aşka âşık olmanın iflahsız divanesi
Elif’le nefes almış bu köhne kehkeşân’ın
Hangi yamaçta gizli ab-ı hayat busesi
Yol boyunca dağlara seriyorum menfesi

Üstümü yorgan gibi sararken çıplak gece
Sana düşer düşlerim ah yaralı manolya
Sürgününden sürgüne geçiyorum böylece
Makberî’ye yasaklı senden azade rüya
Sar beni kollarınla masaldan çıkan ece
Üstümü yorgan gibi sararken çıplak gece

Makberî – Ahmet Akkoyun…….25/10/2010…….13:50……..İst