Arıyorsan huzuru, yapış O’nun ipine
Yasak olan şeylerle, sen gönlünü eğleme.
Bir tek O’na âşık ol, aç göğsünü, sîneni
O’nun aşkıyla dağla, başka şeyle dağlama.

Güzel olan kişinin, güzel olsun her işi
Vahyi referans alsın, mümin ise bir kişi
Ne var ise içinde, yansıtır onu dışı
Asla “yağdanlık” olup, hiç kimseyi yağlama.

İslâm dîni insanı, Hakk’a götüren tek yol
Bir zamanlar böldüler, geçliğimi sağ ve sol
Herkes “efendi” desin, akıllı ol, uslu ol
Bâtılın ırmağında, deli deli çağlama.

Nasıl olsa yüreği, dağlamak gerekirse
O, dağlasın, bağlasın, bağlamak gerekirse
Mala, mülke değil de, ağlamak gerekirse
Sâde Hakk için ağla, gayrisine ağlama.

Nefis öyle hâin ki, âdetâ der; “-durma koş”
Ne kadar haram varsa, süsler de gösterir hoş
Tecrübeyle sâbit ki, makam, kadın, malda boş
Gerçek dost istiyorsan, fâniye bel bağlama…

25/10/’10
Hanifi KARA