hiç mi kara trenler kalkmaz
sevda istasyonundan
kömür karası yüreğinde yol alan
bir vagon umut taşıyan

tedariksiz bir yolcuydum
amansız yollarında
elimde ibresi bozuk bir pusula
şârkı sıla garbı gurbet
şimâli sen bozuk ibresi ben
yıllardan yollardan canlardan geçtim
heybemde bir hasret türküsü
ıssız kalabalıklara düştüm
gönüllü bir hancıydım
kuş uçmaz kervan geçmez çöllerinde
bir daha ki sefere diyen
tedariksiz acılar konakladı
gönlümün gün görmez odalarında
estim savruldum yele döndüm
yandım kavruldum küle döndüm
eyvallah hayat
bedenim talan yüreğim paramparça
üstü sende kalsın
az gittim uz gittim
dört gün üç gece sen gittim
bozkırda bir gül idim
sarardım kurudum gazele döndüm

hiç mi kara trenler kalkmaz
usunun raylarından
lâl dilinin ucunda yol alan
bir vagon veda taşıyan

dur dünya!..
dönme dur!..

inecek yorgun bir yolcu var
harabeye dönmüş
son gönül durağından

Seyran Tankuş