2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1041
Okunma
Yangın yerinin ortasında
Can havliyle çırpınan
Küçücük bir yürek.
Hangi yana dönse
Yangın olmuş, yanar
Sevdaları özlemleri
Anlatılamaz bir boşluk,
Kahrolası bir yalnızlık
Korkunç bir karanlık ki
Sorma gitsin...
Küçücük yürek yangından çıkmış
Sevgisi güç vermiş ona
En ağırından
Sevda yüklerini omuzlamış
Banamısın dememiş,
Belli ki büyümüş....
Yalnızlık önünde
Kıvrım kıvrım yol olmuş
Yolun sonunda
Güneş doğmuş
Boşluğu güneş
Karanlığı aydınlık olmuş
Sevdiğinden gayrısını
Düşünmez artık
Düşünmese sevdiğini
Bilir boşluğunun büyüklüğünü
Yalnızlığının kahırlı yüzünü
Karanlığının zifirileşeceğini
Bilirde öyle sever.
ENGİN DENİZ
5.0
100% (2)
Cevap Yaz