Yaşar; öylesine sıradan biri,
Açlık sınırının altında Yaşar.
Taş sıksa un eder, yiğit ve diri,
Sahtelik yapamaz, aslında Yaşar.

Gayrimeşru güçler fırsat verdimi,
Hiçbir namert bozamamış merdini,
Anlatamaz onurundan derdini,
Çilenin en derin faslında Yaşar.

Cefaya sabreder, derde katlanır,
Ağılar yese de, baldan tatlanır,
Haksızlığı bilmez, Hakka şartlanır,
Sözüne sadıktır ahtın da Yaşar,

Temel tutturamaz, hayatı yapboz,
Ömür binasında umudu tek koz,
Sofrası örs olmuş, kaşığı balyoz,
Durmadan ezilir altında Yaşar.

Mihnet belasını çok iyi tanır,
Muhannet aklını başından alır,
Hangi dalı tutsa elinde kalır,
Çaresiz kalmanın bahtında Yaşar.

Gönül kuyusunun en kuytu dibi,
Acılarla dostluk mekânı idi,
Tek başına yalnız, kimsesiz gibi,
Şu yalan dünyanın sathında Yaşar.

Çabasının sonu, olsa da akim,
Olup bitenlere vakıf ve hâkim.
Beni sarhoş eden akıllı sakim,
Yaralı gönlümün tahtında Yaşar.

24.10.2010…Mustafa YARALI