Nasıl üzgün gördüm, garip Ahmet’i,
Tasaların biri lehine değil.
Eller yiyip içer, ona zahmeti,
Posaların biri lehine değil.

İki oğlan biri kız, tam üç çocuklu,
Karısı Hatice benzi soluklu,
İki gözü sanki iki oluklu,
Sa-sa-ların biri lehine değil.

Cenneti o yanda, tamu bu yanda,
Onu görende yok, onu duyanda,
Ne elinden tutan var, nede payanda,
Asaların biri lehine değil.

İtibarı kayıp, onuru yenik,
Düşmanım yok diyor, dostları nelik?
Hırkası eskimiş, pabucu delik,
Hasaların biri lehine değil.

Eğrilikten kaçar, doğruyu arar,
Aleyhine çıkar verdiği karar,
Eller kâr ediyor, Ahmet’im zarar,
Kasaların biri lehine değil.

Devlet kapısına git desen gitmez,
Yağcılık yapmaya tenezzül etmez,
Etse neye yarar? Bir işi bitmez,
Masaların biri lehine değil.

Derdinin üstünde dert yama yama,
Ahmet mahkûm olmuş, şifasız gama,
Hak hukuk adalet, nizam var amma,
Yasaların biri lehine değil.

22.10.2010…Mustafa YARALI