1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
845
Okunma
sensizliğime ağlarken
odama çekilmiştim
saatlerce ağlamıştım yokluğuna
birden odam küçülür gibi oldu
duvarlar üstüme geliyordu
nefes alamıyordum adeta
hemen pencereyi açtım
akşam olmuştu
dışarıda yağmur yağıyordu
önce seni düşündüm
sonra intihar etmeyi
sonra gözlerin aklıma geldi , vazgeçtim
soğuk yatağıma uzandım
cama vuran yağmur damlaları
odamda ki hıçkırık sesini bastırıyordu
bir sağa bir sola döndüm
ama uyuyamadım
üşüyordum sarılacak kimsen yoktu
sen bile yoktun !
peki ey sevgili neredeydin ?
Şiirin sahibi
Cevap Yaz