Tertemiz saf ipekten işledim seni,
Simlerle oyaladım her köşeni
Kıyamadım sermeye elimde tuttum yıllarca
Ustalara verdim incitmezler,
Değerine değer katarlar aratmazlar beni.

En bahar zamanında tomurcukken dalında
Güneşin parlaklığına suyun sıcaklığına kandın,
Deli rüzgarla bir oldun estin
Uçtun pencereden dinlemeden
Kör bıçak gibi kestin.

Yoluna yol olmuştum gecene gece
Ağrılarında ilaç,
uykularımda içime düşen kordun,
Neydi nefterin hayata,
Görmeyecek kadar kör mü oldun?

Hiçmi sevgi kalmadı bir telinde,
Yabancılaşacak kadar kendine
Ben nasıl anaysam sen evlat
Elbet özüne döneceksin elbet,
Bekleyeceğim gönül sabret

Gitmeyeceğim son görevimi yapmadan,
İçindeki dikenleri atmadan,
Yine geleceksin penceremden,
Daha ılık eseceksin,dalların yemyeşil
Çiçek gibi kokacaksın tutacaksın ellerimden.

Papatyalar eklenecek yanlarına,
Serileceksin gelinlikle yollarıma
Koşacaksın güzel yavrum kollarıma
Bekleyeceğim bıkmadan
Sevinçten ağlayacağım sarılırken boynuma.
21-10-201Yalova