_kaldırdı başını binlere,seslendi: beni bana böylemi gerek..._

yanan yeri
hâlâ tüten bedenleri
madımak dönemini unutma
dün unutturmaya çalışıp
bugun unutsada

yangın öncesi:

_bam teli
_ulama seli

yangın yeri:

ateş
duman
yanık et ve kokusu
ve maddenin çelişkisi
ve çığlık
ve acep yarına..
ve hayreti ve gayreti toyluğun
ve destanı yazılamamışlığın
…

yangın yerinde biri:

- ısınmış,kavrulmuş camlardan bir yağmur düşünün
işte benim yanıklarım bundan..

yaraları sağıtılan:


- ağlayamadığım için avaz avaz bağırıyorum
dayanamıyor biri o sıra çığlıklarıma ve kulaklarını tıkayıp
acılarımın dindirilip susturulmamı istiyor sağır bir sesle! .

yaraları sağıtan:
- (dönüyor hayretten çıldırana) ‘ko bağırsın,ko bağırsın!
bunlar yaşama tutunabilmenin çığlıkları, bir gün susar
bağıramazsa o zaman daha acıtır bizi..

yangından sıyrılan biri:

- (şaşkındır)
‘bu bir kâbus uyanacaksın
balkona çıkıp kahve falan içip kendine geleceksin’ (diye düşünmektedir..)
her taraf zifiri karanlık,yanık kokusu.duman nerde nefes!
demiş: dışarı çıkayım bir nefes alıp ondan sonra öleyim! .

ölü diye morga kaldırılan:

- tık…tık.tık-tık…tık…eğhhhh…

boş sual eden biri:

- yahu kardeşim işiniz neydi orda!

doğmamış çocuğun türküsü:

- ‘canım oğlum güzel yavrum
gözümün ışıltısı
ölümden ölmekten değil korkumuz..’

doğmamış çocuğa türkü yakan:

gözesinde yangının ağır ağır
ağır ağır ateş hırsızı
düşünmedi
etmedi esirine buyur
alev ağır ağır alev küle döndü
savruldu
gitmek istediği yere
sayısız bedene kalkan ettiği akkor bedeni ve yüreğiyle şaha kaldırdığı
bağlamasıyla
döne döne göklerde semah
ve selamlaya selamlaya tanrılarını alemin..

çıkacak yer olsada çıkamam bu ateşten
bu ateşten çıkmam
aydınlatırım bedendeki yeri göğü çıkmam
çıkmam,çıkmadıkça karanlıklar aydınlığa..

24.06.07
sarıgazi

Adem Tok