’Ben’im’ diyor birisi, ’ben’im şairin hası’
Önünde kalem kâğıt,elinde şarap tası
’Üç dizeyle silerim beyinlerdeki pası’
Diyor da yazamıyor iki satır be Usta

Anlaşılan biriyle arayı fena açmış
Eteğindeki taşı ortalık yere saçmış
Dizeler darmadağın, hecede ölçü kaçmış
Beyitler dökülüyor patır patır be Usta

Birileri gaz vermiş o da fena kaptırmış
Bencillik tabelası yanlış yola saptırmış
Ölmeden kendisine süslü mezar yaptırmış
Görünce çok şaşırdım, sandım Yatır be Usta

Allah’ın bildiği şey kullarından saklanmaz
Menfaat için insan bu kadar şakşaklanmaz
Şiirimiz kirlenmiş mümkünü yok aklanmaz
Saatlerce yıkasa, yusa Natır be Usta

Kim üstüne alınıp, bilmem kim sıkılacak
Korkarım bu gidişle şiirden bıkılacak
Çatlamış temelleri yıkıldı yıkılacak
İnsanlık sallanıyor çatır çatır be Usta

Mutavazılık var ya o yıkılmaz bir kale
Hep ’Ben ’im,Ben’im’ dersen, derler ’sen kimsin Lale’
Hicvederken birini düşme hicivlik hale
Dedim de dinlemiyor gönül hatır be Usta

Şairlik henüz bana yıldızlar kadar ırak
Sen yılların şairi bense kapında çırak
Bir gün ben de ’Ben’ dersem nasihat etme bırak
Sözlerinle vurma da hançer batır be Usta



.