Bir uçtan öbür uca, Karadeniz sâhili
İstersen çık gökten bak, boydan boya som yeşil.
Toprağı çayır/çimen, geçit vermez ağaçlar
Karayı göremezsin, dağlar, taşlar tam yeşil.

Çayını kırpar iken, başına atar şalın
Sen horonu güzel tep, şöyle edâlı salın
Yok yeşilden başka renk, karaya hasret kalın
İçerden dışarıya, o baktığın cam yeşil.

Yaşım atmışı geçti, gidemedim oraya
Evler orman içinde, serpilmişler araya
Her türden güzelliği, vermiş Rabbim buraya
Elvan çeşit çiçekler, çınar yeşil, çam yeşil.

Orayı geç görenler, belki de dizin döver
Nasıl bir Karadeniz, herkes durmadan över
Sarmaşıkla sarılmış, sanki bir tele duvar
Bahçeli evlerdeki, temel denen him yeşil.

Fındığı güzel topla, her çiçekten koşam ör()
Çık or’dan Sürmene’ye, gözlerine sürme sür
Yeşilin ve mâvinin, her tonunu gel de gör
Deniz mâvi, gök mâvi, kara desen yemyeşil…

19/10/’10
Hanifi KARA

() Koşam: -Mahalli- çiçeklerden örülen gerdanlık.