Senden arta kalanlarla yaşamayı öğrendim..
Çok zor oldu alışması ,
Her köşe başında seni bekledim, bi umut işte..
Başka gönüllerde varoluşlarına sitem etmedim ,
Olur ya bir gün çıkar gelirsin diye ..
Yerli yersiz doldu gözlerim , silmedim..
Bir gün ellerin değer diye..

Senden kalan onca anıyı ateşe veriyorum şimdi ,
Senli onca acılarımı ...
Ben sensiz ‘ yaşıyorum..’ demeye utanırken ,
Sen bir bebek edasıyla coşkuyla sarılmışsın hayata..
Olsun be sevgili ..
Ben ölüyorum diye sende öl diyemem ya sana,
Ben seviyorum diye sende sev diyemem ya ..

Sensiz olmam o denli koymuyor aslında.
O yanındakiler ya üzerse seni ..
Benim gibi şefkatlice saramazlar ki , sakınamazlar ki ..
Ben ben çok sevmiştim be sevgili ..

Susardım , çığ düşmesin diye sana yüreğimde ..
Avaz avaz susardım..
Belki diyebiliyorum artık ardından..
Belki bir gün dönersin be sevgili ..
Ardına kadar açık sana kapılarım . her şeyin hazır ;
Olur ya yaralarlarsa onlar seni ,
Düşünme gel kollarıma ..
Tüm hekimlerin maharetlerini topladım sensizliğe dokunan parmaklarıma ..
Gel sevgilim avuçlarım kalsın ebediyen sol yanında ..

Gel sevgilim ..


NAİME GALİP
7 temmuz 2010
( hala kanarken yaran bende.. )