1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1265
Okunma
gözlerinin ardındaki şehirde yaşadım çocukluğumu
ışıklı ayakkabılarım renkli misketlerim vardı
kimsesiz gecekondular dolaşırdı bom boş çayırlarda
hiç batmazdı güneş ve sonsuz maviydi gökyüzü
sonra sen büyüdün , şehir büyüdü
sokaklar caddeler evler büyüdü
sen büyüdükçe küçülen ve eski evini özleyen
pasaklı bi çocuk bir de ahı kaldı
ondandır içindeki isimsiz sokaklar