8
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1323
Okunma
Bir taşın başına oturmuş, yârini bekliyordu
Yüzündeki gülümseme, giderek kayboluyordu
Bütün dünyayı sanki almıştı karşısına
Sevdiklerinden vazgeçmişti, aşkı uğruna
Çok sevdiği mavi deniz bile, dönmüştü griye
Koşarcasına sanki sisler, bedenini sarıyordu
Belki de, o yüreğindeki acıyı hissedercesine
Gökyüzü de ağlamaya hazır, onu bekliyordu
Sessizliğin ortasında, yapayalnız kalmıştı
Yüreğinden gelen sesi, sevgisini dinlemişti
Tertemiz kalan, kötülükler içinde aşkıydı
Bilemezdi ki, yalanların ortasında yaşadığını
Nihal 16.10.2010
5.0
100% (4)
Cevap Yaz