5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
4501
Okunma
Sarıçiğdemim rüzgârla savruluyordu
Etrafa bakıyordu ama gözleri buğulu
Sıkıntılı belli hiçbir şeyi görmüyordu
Kırılmıştı bir kere çok acı çekiyordu
Boyu uzun sülün gibi çok da endamlı
Hayat onu bezdirmiş ondan biraz nazlı
Gökyüzü dumanlıydı boynunu eğmişti
Yüreğini sarmıştı bir kere aşkının ateşi
Ela gözlerden yaşlar akıp gidiyordu
İç çekişleri herkesin içini yakıyordu
Kocaman kalbi çaresizdi yanıyordu
Acımasızdı dünya o karşı duruyordu
Görünüştede hep açıyor yaprakların
Bir bir dökülüyor topluyorum etraftan
Değiyor mu bilmiyorum çektiğin acılara
Çiğdemim gelemeyeceksin bir daha dünyaya
Nihal / 18.04.2010
Cevap Yaz