Issız kuytulardayım
bulutlar gürledikçe göğsüme
yağmuru dinliyorum
bir rüzgâr esiyor, öfkeli ve yorgun
üslubu yıkıcı, kokusu çilli begonyam
kanatlarında bir dağ çınlıyor
duruşu gergin, esişi kaygılı
hangi şehre, hangi limana girse
adersi okunmayan, silinmişlerin yüzü var.



Ayazdır uzaktan merhabası, selam’ı
şehnaz bir makamla inceliyor sonsuza
hiç sevmez dostluğu ve yenilgiyi
sen bir çocuk kadar mahsun
bir geyik kadar özgür ve bilge
biliyor musun?
ben mevsim mevsim yaşıyorum seni
şimdi, bir esmerle Karşıyaka vapurundayım
oturmuş yeni bir dünya çiziyorum
ellerim ellerini arıyor, günbatımı uykusunda.



Özümde Çeşme, gözümde Kordonboyu
körfez gemilerinden biri daha demir alıyor
ne tarafa yol alacağı belli değil
bugün on ekim, yokluğuna rakısını içiyorum
kaç bahar,kaç yaz yaktım uğruna
sen değil miydin, mavi Ege’nin göğsünde karanfil açan
artık külliyen acılarımı unuttum
huysuz dalgalar düşerken, iki dudak arasına.



Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
16.10.2010
Saat.13.4