Birazcık birbirimize kırıldık diye,
Böyle mi yaşayacağız ayrılığı.?
Son defa gözlerime bakıp,
Seni seviyorum demeyecek misin.?
Önceki ayrılıklarımızda yaptığın gibi,
Sanki benim kokunu üzerine sindirip,
Yanın da götürmek istercesine,
Sımsıkı sarılmayacak mısın?

Şimşekler çakıyor yüreğimde!
Rüzgarlar fırtınaya,
Fırtına yağmura,
Yağmur, doluya dönüşüyor,
Her dolu tanesi çarptığı yerde,
Bir kez daha,bir kez daha kanatıyor yüreğimi,
Sen, gözyaşlarını içine akıtmanın,
Ne demek olduğunu bilir misin?
Her bir damla lav olup ,
Kasıp kavurur geçtiği her yeri.
“Ağlamayacağım” dedim,
Gözlerime emir verdim,
“İlk defa,ilk defa dinleyin beni,
Ne olur” diye yalvardım.
Yüreğimden, boğazıma düğümlenen hıçkırıkları,
Gerisin geriye yuttum.
Gözlerim beni dinlemiş,
Başarmıştım ağlamamayı,
Bir kaya gibi,bir taş gibi
Zırhını kuşanmış asker gibi,
Dimdik karşıladım ayrılığı.
Dışardan gelen hüzün dalgaları, zırha çarpıyor,
İçimdekiler dışarıya çıkamıyor,
Yüreğimi yakıyordu.
Metanet zırhı güya beni koruyordu.

Ağlamadım,konuşmadım.
Sustum,sustum,sustum sadece.
Ruhsuz bir şekilde, senin hazırlanışını,
Valizini eline alışını,
Ve kapıdan çıkışını, seyrettim öylece,

“Hoşça kal” dedin yüzüme bakmadan,
“Güle güle, yolun açık olsun,
İnince ararsın” dedim,
Gözlerimi senden ayırmadan,
Gözlerimin, gözlerinde, aradığı bilmiyorum neydi,
Bir sevgi kırıntısı, biraz pişmanlık,
Beklide, seni özleyeceğim idi.

Sen basamakları inerken,
Öylece baktım ardından,
Belki, son defa döner bakarsın da,
Bende, giderken gözlerin de ne olduğunu görürüm diye,
Ama göremedim………..
……….Çünkü gözlerini göremedim.