Bıraktın ellerimi her yanımı karanlık kapladı
Hiç ayırmadım seni kendimden sen ayrılsan da benden
Olması gereken olmamak değildi sevgili
Belki eskidim ama hiç eksiltmedim seni

Çocuk masumiyetinde yüreğim bakma gözlerime
Silinmiyor gözyaşları sensizlikle…
Ben uzağın en yakınındayım sana
Sen yakının en uzağında olsan da bana

İstanbul kabul etmiyor beni bu yasla
Bilmiyorum hangi yağmur damlası olup gireceğim koynuna
Ne ihanetim var, nede pişmanlık duydum aşkıma
Çünkü ölümü koydum ben senden sonra

Belki yine seversin ama bir daha böyle sevilmessin
Ne kadar insan tanırsan o kadar çok yalnızlaşırsın
Yokluğunu fark eden; varlığının da farkında olandır,
Uzakta olan insan gönüllerde sığ kalan insandır sende anlarsın

Mevsimin son baharına aldırma ayrılık kış yaşatır aşklara
Kaderin cilvesi sevgilin gözlerinde gizli
Neyi yaşamak istersen onu bulurmussun yarın
Nerdesin bilmiyorum ama ben hep seni istiyorum.

Şiir çocuk