Güneşimin parıltısının, yokluğun da
Umutlarımın da ışığı, kör olduğu bir anda
Seni koydular, birden bire nedense kucağıma
Bir anda çıpıl çıpıl çıplak
Ellerime seni teslim ettiler
Şimdi ne olacak?
İteklediler
Gün gibi, apaydın yüzünün pırıltısında
Hayret içinde, açık kaldı gözler!
Şaşkınlık da

Kömür karası gözlerin, minecik ellerinle
Cılız mı cılız o bedeninle
Al bu senin bahtındır, deyişte verdiler
Adı da ne bunun diye sordum
“Bu senin aşkın” “GÜL” dür dediler
Dondum
Yetiştir benliğine kat, kurtar karalı bahtını
Şaşkınlık içinde, bırakıp da seni bana gittiler

Ruhunu okşayıp da, kucakladım
Rızkını buldum ve buluşturdum
Nasihatler aktarıp, koruyup da kolladım
Gecelerimi uykusuz, umutlarla acıyla geçirdim
Gündüzler canla başla çalıştım, çabaladım
Dişlerinin yer tutmasını, olgunlaşıp da büyümendi emelim
Kişiliğinde, öz yumağını bulmanı istedim

Yürüyebilmeni, ayakta tek başına dikce duruşunu bekledim
Senelerimi sana adayıp, bense tökezledim
Serilip, serpilip, onurunla büyümenle
Umutlandım!

Ruhumla, canıma, seni sardım arzulu hislerimle
Varlığımı sunupta, büyütüp de besledim
Uğrunda neler, nelerimi ki ben feda etmedim
Kâbuslu gecelerimin, ufukta ki tek ışığı oldun
Senin, özünde gözlerine vurulup da, hamur gibi yoğruldum
Uğrunda; nice nicede, dayaklar mı yemedim

Yüreğimin kor yangınlarında
Senin için ben, naçarlar da düşünmeden eridim
Sen şahsiyetinle, bahtıma merhem olursun diye
Kendini buldun, güveninle hayatla buluştun
Kişiliğini, kadınlığını bulup da gelişip de savruldun
Ufkunu seçebilen, onurlu varlığın dikçe duruşu ile
Yakıştı sana, bakışında ki vakurlu o edaların bile

Tam kıvamına geldi dediğim bir andı
Açtım kollarımı sana, koşup sarılasın istedim
Bekledim
Umutlandım
Yine tekledim
Koştun da sen tüm haşmetinle
Ama, nereye?

Koşarak yıkık bırakışla koydun beni, yazık demedin
Boynum bükük hayretlerle ellerim, kaldı kor bağrım da
Sense geleceği yıkarak kalakaldın, başka birinin o kör kolların da

Ben sana“GÜL” dedim de, sen bana “AZAP”I yükledin…

(15.10.2010)AZAP...