Yaz bitti,
Artık bir sonbahar daha geldi
Göçmen kuşlar güz güneşinin fersizliğinde
Uçuşurken çığlık çığlığa ağlamakta
Aldı başını hüzünler yine yüreğimde
Gönlümde uyanan öyle bir hazan ki
Ömrümün sinesine eylül eylül yansımakta…

Birikiyor kalbimde en olmaz düşünceler yine
Zalimce kırıyor bütün umutlarımı
Hevesler heves olmaktan firar ederken
Sonbahar yağmurlarına karışıyor yine gözyaşlarım
Darmadağın kelimelerin dumanı sararken ruhumu
İlkbaharın özlemi dağ gibi büyüyor
Güz gülleri bile boyun bükmüş
Yavaş yavaş solmakta…

Bir veda edişin kasvetinde
Uzaklaşırken bütün sevinçlerim
Soğuyor bardağımda sıcak demli çayım
Sayılı hayat sayfaları sanki sona yakın gibi
Mısralardan dökülün yine hüzzam duygular
Her yanımda sonbahar hüznünün burukluğu
Gönül dağları sararmış
Sanki ağaçlarla beraber yaprak döküyor
Karşımda derin ve soğuk uçurumlar var.

Yok, oluyor sıcak gülüşlü aşka sığınmalarım
Rüzgârlara karışıyor tozum toprağım
Sensizliğim desem sarıçiğdemler gibi
Güneşin üstüne düşen gölgelerdeyim
Uzun gecelere sığmaz oldu kör olası düşüncelerim
Kırık dökük umutlarım dağılmışlığında
Yitip gidecek gibiyim sanki bu sonbaharda…


Bir mevsim bitişinin sevdasında zaman
Sonbaharın hüzünlü ellerindeyim
Sen bile uzak yakınlığımda
batan güneş gibi duruyorsun
Senli sensizliğimde
bir yok oluşun yolundayım
İlkbaharda kalmış saklı düşlerdeyim
Allah’a emanet yanımda nefes alıyorum
Nafile bir sevdanın çaresizliğindeyim
Bu hazan vaktinde düşerken sarı sarı yapraklar
Aldırmaz olup her şeye kendimi akışına bırakacağım
İçimdeki bu sonbaharı, ilkbahar gibi duyana kadar


EMİNE USTA