Sen gittin hüzün çöktü; güller, laleler soldu,
Rengi gitti baharın, sapsarı hazan kaldı.

Sen gittin koptu tufan, göçtü dünya başıma,
Kan ağladı yüreğim, karıştı gözyaşıma.

Sen gittin adın girdi; düşüme, hayalime,
Hala sayıklıyorum, unutmak ne kelime…

Sen gittin mavi dünyam, kara zindana döndü,
Ay çekildi gecemden, yıldızlar bir bir söndü.

Sen gittin hiç gülmedi, inan bir daha, yüzüm,
Sanki artık yetimim, sanki artık öksüzüm.

Sen gittin her şey bitti; neşem, sevincim bitti,
Ruhum usandı tenden, bedenimi terk etti.

Sen gittin kahra düştüm, geçti her günüm yasla,
Sevemedi bir daha, küskün yüreğim asla.

Sen gittin zehir oldu; ekmeğim, suyum, aşım,
Hicranın peşi sıra, aktı gitti gözyaşım.

Sen gittin vurgun yedim, dalıp her gün hayale,
Ben sende yaşıyorum, görüp duymasan bile.

Sen gittin şiir oldun, yazıldın her güne bir.
Söyle bu kara sevda, değildir de ya nedir?

11 Mart 1991 - Pazartesi/ Bilecik