Mistik bir keman nağmesi kulaklarımda,
Gözlerim, sanki acılarını dökmek istercesine, boşluğa dalıyor.
Bezgin bir ruh halinin, yükünü sırtlamış bedenim.
Ve çaresizliğime dökğüm son bestemin,
En acı mırıltısı dudaklarımda…

Gerçekten olmayacak mısın hayatımda,
Hasretinle yanan zavallı yüreğimi,
Bakışlarınla teselli etmeyecek misin artık.
Sensizliğe müebbet mi yedi hakikaten yüreğim.
Offfff offffff
Sensizlik ölümden de öte be gülüm,
Ben sensiz neylerim.
Durgunluğum hiç terk etmiyor beni,
Dilim desen sanki lal…
Sensizliğin mahkumu olmuşken ömrüm.
Al, al...
Gel de istersen canımı sen al.
Yeter ki son kez yüzünü göreyim.
Göreyimde, gördüğüm gün öleyim

Anlatamıyorum bazen sensizliği yüreğime,
Teselliler bile manasız kalıyor,
İfade edemiyorum kelimelerimle.
Çaresizliğim beni, yine gafil avlıyor.

Sensizlik şimdiye kadar tattığım,
Alkol değeri yüksek, en tehlikeli içki…
Seçme şansım yok,
Sensizlik her gün sallıyor beni.
Sigaram parmaklarımın arasında,
Ve ben, dudaklarımda olmayan sigarımı, ateşlemeye çalışıyorum.
Bakışlarımın dokunduğu her noktaya resmini çiziyorum.
Düşüncelerim seyr-ü sefada…
Yitirdiklerini bulmaya çalışan, bir günümü yaşıyorum.

Ve vardığım her menzilde sen çıkıyorsun karşıma.
Şartlı arayışlardayım…
Geçtiğim yere geri dönmem, söz konusu bile değil.
Nafile olacak haykırışlarım.
Geziniyorum yüreğimin, zifiri karanlık sokaklarında.
Toza dönmüş sevgilerin, küllerini savuruyor ayaklarım.
Adımlıyorum...
Adımlarım öyle temkinli, ve bir o kadarda ümitsiz ki,
Seni koyduğum yerde bulamayacağımı sanıyorum.
Ve öyle bir yere geliyorum ki;
Olduğum yerde kalıyorum…
Bir adım atsam uçurum,
Zaten geriye dönemiyorum…



Ahmet KARACA