senden uzaklaşmak isteyen benliğimi

tanrıya el açıp ettiğim dualarımla

yalnızlıkların mağrur ülkesine

meleklerin kanatlarında götürüyorum,

ve üşüyeceğimi bildiğim halde

soğuk, ayaz tutmuş bir ruhumla

sevgilinin mezarına gönüllü giriyorum,

ertelenen umutlarım kırılgan bakışlarla buluşurken

zaman beynime derinden ayrılık sancıları yaşatıyor

artık, pembe düşlerle boyadığım sarhoş duygular

renklere düşman, savaşlarda yenilmeye aday

ve özürlü sevdalarda hayat bulmaya çalışıyor,

kanatları kırılan kuş misali sorarım sana

ey aşk! sen ne zalimler besledin kavramında

bense sırtımı çaresizce dayadığım

üç kuruşluk devrik cümlelerde sendeliyorum,

dilimde ahdimin çığlıkları ile bir sarhoş edasında

ruhumun kefen diye biçilen gömleğini giyiyorum

köle edilip esaretine bedel biçilen yüreğimi

imgesi olmayan mısralarda yaşatıyorum...


şairdemem