Vur hançeri bağrıma
İçimde taşıyorum inandığım aşkı
Yetiş ha yetiş
Kaçırdığımız trenlere
Önünde ne bulursan aş
Koş koş tırtıl
Yetiş ha yetiş
Bir 74 savaş sokağındasın işte
Önüne kim çıkarsa çıksın
Büyüt içindeki aşkı
Öyle yarımyamalak olmasın aşkın
Güllerin ,yaseminlerin kokularını damıt
Sevda çiçeklerine,
Yeni doğan tavşan yavrularına anlat
İçinde büyüyen barışla beslenen yarım aşkı
Anlat bedeninin sana isyanını anlat serçelere

Biliyorum bir sürü laf kalbalığıdır
her aşkın iç dünyası
En çok biz sevdik karmaşası,
Ve biz başka sevdik her şeyi
Sözlerinin ardından
gülümse posbıyıklarınla hayata
sıcak sımsıcak bir çorbaydı akşamları soframız
ekmeğe katık ettiğimiz
koş koş tırtıl
yetiş ha yetiş
Öyle yarım dı ki aşkımız
En çok biz üzüldük
Komşumuzun apar topar
terkedişinde evini
Valahi dün gibi hatırlarım
Yalnızız işte
yapayalnızız artık sonuna dek
Barikat kurduğumuz sokakların
Yarım ışıklı elektrik direklerinde
Barış kelimesi altına gizlenen savaşdı
Hayatımıza tüneyen
Ve de gitmeyen
İzlerini taşıyoruz içimizde
Hangi ömrümüzü kaybettik düşüncelerimizde

Kara sarı bir pas lekesi haline gelen kinlerini
İşlediler beyinlerimize
Kana kan isteyen bir öğrenciliğe
karşı çıkışımdı belki ilk isyanım
Hangi fotoğraf karesinde kaldı sevgilerimiz
sevişmelerimiz
Hangi fotoğraf karesinde şimdi
Kinimiz filizleniyor
kendi kendimize karşı
işte yokuz biz artık bu topraklarda
Yoku anne ,yokuz baba
Biz yokuz işte
Oysa bütün mücadele var olmak içindi
Tüm tarih kitabları eksiksiz böyle yazar
Var olmak için nöbet tuttuydu
babam barikatlarda
koş koş tırtıl
Yetiş ha yetiş !