Bir sonbahar gününde, bahçeye indim,
İliklerimde hissettim, serin esen rüzgârı.
Düşen yapraklar gibi, geçmiş yıllarım.
Suya yansıyınca gördüm, beyazlamış saçları…

Hayatın son deminde, gerçek mutluluk ara.
Bir daha dönülemez o özlenilen bahara.
Bir sonbahar gününde, sararan yapraklara.
Cenazeye bakar gibi, ibretle düştü nazarım…

Zaman geçer rüzgâr gibi, hayat, bir gün yaşanır.
Bir hazan mevsiminde, candan dostlar aranır.
Sanmayın gönül bir gün, vücut gibi yaşlanır.
Gençtir gönülden gelen, dökülen gözyaşlarım…

Her mevsim diri yaşa, gören hayat bu desin.
Rüzgârlar meltem olup, deli gönlüme essin.
Bu hayatı görenler, gerçek mecnun bu desin.
Kar yağsa boran olsa, tavizsiz yaşanır inançlarım…

Dört mevsimden birisi, sonbahardır takvimde.
Ağaçlar sararınca, bitkiler tohum verip ölünce.
Yeniden dirilirler elbet, bir nevbahar gününde.
Diriliş gününde nedamet, olmasın eyvahlarım…

Mehmet DEMİREL 08.10.2010