Küçük mü düşer insan sevince?
Nasıl sızlar yüreği inceden, ince
,Harcanan günle gecemi sadece?
İnsan nasıl olunur,?delice sevmeyince..

Kimin için ürpertir, güneş gecenin son demini,
Nasıl salınır çiçekler kimi allı, kimi morlu,
Tek yeşilimi giyinir akasyalar,ömür boyu,
Aşk dediğin,
Bazen bir gül yaprağını öpmek gibi...

Hazan olur adı sarı yaprakların,
Nefesinde keder kokar kış sabahının,
Hüzzam şarkısıdır belki, eski bir taş pilağın
Aşk dediğin;
Buğulu cama isim yazmak gibi..
...
Denizlerin dalgası dantele dönüşürken,
Ayaklarını okşayıp yüreğini soğuturken,
Saçların çalıntı bir kızılla dolaşırken
Aşk dediğin;
Bir damlaya Deryayı almak gibi..


Yarınları sevişin nedenidir içinde,
Çorak topraklara,yağmur inince birden bire,
Soğuktan üşüyen ellerini alınca ellerine,
Aşk dediğin;
Sıcak bir nefes hissetmek gibi...


Mehtaba aldanıp avunmak belkide,
Yıldızları küçültüp sığdırmak gözlerine,
En güzel düşleri yaşamak gaibde bir yerlerde,
Aşk dediğin;
Hayale ümidi ekmek gibi..
Ümit SEYHAN