Adın aşktı...
Evreni anlamaya yardımcı olmaktı,
Çocuksu sevinçlerin
Ve masumiyetin simgesiydi
Adın;aşkın en yalın haliydi.

Zaman geçti...
Pembe günler yerini siyahla değiştirdi
Ağızdan çıkan her söz
Zehir gibi işlendi...

Veeeee...
Gittin...
Hem de öyle bir gidişti ki
Depremler oldu yüreğimde,
[ öylesine ben( im )din ki
yanıldım...
sen;
kesip,biçip, parça eyleyerek]
Gözüm kör,kulağım sağır
Bedenim sensiz
Sözlerim anlamsız,
Cümlelerim yüklemsiz,
Beni benden alarak,
Yakıp, yıkıp viran ederek gittin.


Tarifsiz bir sancıyla kaldım senden sonra
Ne gecemde hayalin kaldı ,ne ışık gördü yüzüm
Ki, sen gideli iki gözüm öyle sessiz, öyle öksüzüm..
Kalbim tarifi olmayan bir şekilde sızladı.
Anlatmaya çalıştım,
Anlatamadım.
Anla( ya )madılar...





Bundan sonra hiçbir kitapta
geçmeyecek adım,


Ve...
sen,
benim bir ( y )anım olarak kalacaksın


En sonunda;
Anladım ki....
Yokluğunda,
Nefes( siz ) ( k )alıyorum.