dayanır gözlerime sancısı gecenin
gurup vakti söner kül de yanar
iklim iklim dolaşır teninde tenim
kirpiğimde yaş söner
yüreğimde kül de yanar
yakmaz cehennem kudursa şu deli gönlümü
ruhumda savrulan kül de yanar


ne uzak , ne yakın öyle bir ışıksın ki
hükmü kalmadı güneşte şavkın
ay tutlur içimde,
sebepsiz sancır ellerimde sabah
fecrin tam ortasında,
deli bir sevdada kül de yanar


şimdi sus! sus ki
dudaklarımdan silinsin mührün karası
kapansın tüm kapıları gözlerinin
içimde kalan viranede yüreğim söner kül de yanar


dağ rüzgarlarına sor ıssızlığımı
sıyır artık kendini ayaz leyl yangınından
hadi sustur susturabilirsen
ellerinden savrulan keşfedilmemiş iklimlerin ağıdını
sebepsiz hüznün kollarında eski bir resim kanar
Leyla pınarında içen
çöllerde kül de yanar



ölen aşkın mıydı,
bende ağlayan susma!
zindan yazgısında unutlmuş bir hikayede ,
senden kalan
O! son kül de yanar


dayanır kapıma utancı gecenin
sebepsiz sancır ellerimde sabah
ney inler!
hüzzam bir şarkı çalar....
Dilimde hep aynı dua
savrulur tüm takvimler
içimde ukten kanar
gözümün son fer’i de usul usul söner
dem çeker bülbül
güllerde kül de yanar

Nilüfer Gür Gökdemir

2/7/2010

15,15