Ha bire sıkıştırırdın babanı.
Ha bire tekmeliyorsun ananı.
Doğacaksın da ne olacak sanki bebek.
Sanki hep bebek kalacaksın.
İnsanlar zalim.
Hayat acımasız.
Ölüm var.
Ne demek istediğimi büyüğünce anlayacaksın.
Doğduğuna pişman olacaksın.

Şekerler yiyeceğine.
Oyuncaklar oynayacağına.
Sevildiğine seviniyorsun.
Seviniyorsun da ne olacak sanki çocuk.
Sanki hep çocuk kalacaksın.
Bütün kem gözler üzerinde olacak.
Bütün ağır yükler belinde olacak.
Bütün dertler bedeninde olacak.
Hiçbir şeyin tadını alamayacaksın.
Bir kenara itilip atılacaksın.
Yaşadığına pişman olacaksın.

Bir yandan sefalet, bir yandan yokluk.
Gün gelir ne eş kalır, ne çoluk çocuk.
Unutma sakın.
Seni de bekler ebedi bir yolculuk.
Söyle bakalım.
Doğduğuna memnun oldun mu behey çocuk.

Şiirde nedir ?

Kem: Kötü
Behey: Çıkışma bildiren ünlem.
Sefalet: Yoksulluk içinde yaşama, sıkıntı.
Yokluk: Mecaz olarak fakirlik.
Ebedi: Sonsuz.