Şimdi açmıştır çiçekleri,
Menekşe, menekşe.
Pür neşe
Bir yer var ki orada
Vatanımdan bir köşe..
Gidip görülesi yer.
Her gün,
Rüyalarında görürler
Özlemini çekenler…
Sorduğun zaman, sevdalılarına
Orası..?
Maden Köprübaşı derler…
……….
Bronzlaşmış dağları
Nakış, nakıştır toprakları
Demir rengi yamaçları
Maden Köprübaşı’na vermiştir adını…
Orada tanırsınız ilk;
Dut, elma, ceviz bahçelerini
Can üstüne can almış
Hırçın CORUH nehrini…
Bağlar serpilmiş etrafınca,
Kütüklerinde üzümleri
Salkım salkım.
Ne güzeldir incecik pestilleri…
Eey güzel insan
Köyünü;
Sen de Özlüyorsun değil mi..?
……….
Rengârenk bahçeler arasında
Evleri.
Köprü yanında
Sıra sıra dükkânlar.
Güzel bir kahvehanesi
İnsanın içini kaplar
Bir hüzün
Bir sevda hikâyesi…
……….
Yolculuğunuz boyunca
Maden Köprübaşı’nda
Beş dakikalık bir mola
Haa
Yolculardan,
Bahçelerini kolla…
Oraların dağlarında;
Demir, bakır, kalay
Maden Köprübaşı’na geldiğin zaman
Yeşil İSPİR’ e geldim say…
……….
Güzel ağaçlar,
En güzel çiçeklerini
Orada açarlar…
Keskin kokulu kır çiçekleri
Oradadırlar.
Yeşilliklerinde,
Kekik dallarına konmuş
Rengârenk
Kelebekler uçuşurlar.
Oralarda,
Bambaşkadır baharlar…
……..
Şimdi açmıştır çiçekleri
Menekşe, menekşe
Nazlı gelin duvağı gibi
Pür neşe…

Erdal YILMAZ