Son göçmen kuşları bekle;
ki o vakit sabrın sınandığı vakittir,
Bıçağın kemiğe dayandığı andır.
Kalan yanar! .. Kalan ölür! ..

Bir hicret anıdır artık yaşanan
Vefa yoksunluğundan devşirilmiş
Kelimeleri çıkar at heybenden
Boşalt sana ait olmayan
Ne varsa;
Günahkar işveleriyle
Gönlünü avutan geceleri
Geleceğini satın alan
Sahtekar vaatleri
Bitir artık boşa dökülen
Bedava göz yaşlarını

Bir uzun yolculuğa hazır olsun gövden
Ardına dönüp de bakma çıkarken evden

Yanına tuz al,
Ve bıçak
Ve aynayı
Unutma çıkarken son defa
Çiçekleri sulamayı

Sil bütün işaretleri
Ve yırt haritaları
Onlar ki;
Bilinen coğrafyalar içindir
Senin gidişinse yalnızca kendinedir,

Bıçak;
Sünnet-i seniyyeden dir
Bir yanı ölüme bakar
O yüzdendir ki ölülerin üstüne en son bıçak konur
Bir yanı hayata bakar;
Göbek kordonu nu keserken

En büyük ihtilallerin
ilk basamağıdır bıçak
Bir isyanın alfabesidir
ve patrona halillerin
Hamam kurnasına kazıdığı
Yelkenlinin pruvasında
Saplıdır ucundan kıpkızıl
Bir ısyan damlayan bıçak

Mertlik ölmeden önce
Sarığın ucu bele uzandığında
Tuğralar basıldığında fermanlara
Sürüldüğünde savaş sancakları meydanlara
ve köslere tokmaklar vurulduğunda
İlkin bele bıçak sokulur! .
Masmavi bir çelikte sınanır
Yiğitlik; meydanlarda
Töredir;
Kefen üste zırh giyilmez
Töredir;
Sürgün bıçaksız olmaz
Bir sürgünlük ki
Kendinedir
Zor iştir yani

Kazansan da,kaybetsen de
Yetim bir zaferdir elinde kalan
İhanetlerin,yalan dolanların
Riyakarlıkların merhemi olmaz
Yarası kapanmaz
Tuz ki; bu zamanlar içindir
Dağlandığında yaraların bir, bir

Acı parçan olur
Acı taş olur
Yoldaş olur
Kardaş olur
Gelip iki kaşının arasına oturur
Ayna ki;
Peygamber emanetidir
Acının resmini görmene yarar
Ve acziyeti
Ve seni yalansız sana sunar
Gördüğünde acıyı
Taş gibi toprak gibi
Nesneleştiğinde acı
Dönüş vaktidir artık

Gül akşamına denk gelsin dönüşün
Gül mevsimini başlatsın gülüşün

O zaman işte heybene
Kadim bir imparatorluğun
Talan edilmiş hıncını koy
Vefa koy
Sabır koy
Erdem koy

Muhannete,namerde söylenecek bir çift söz koy
Dünyayı; elinin tersi ile itebilecek iman koy
Vatan koy
Ki; vatansız iman olmaz

Dönüşünde seni kucaklayan çocuklarına
Merhamet koy
Gece karanlığı gözleriyle bakana
Yalansız sevgi koy
Ölümlerde sınanmış sadakat koy

Dostun yüreğine serpilecek su koy
ve yetimin
ve mazlumun ahı ile ıslanan göz koy
haksızlığa isyanı koy

Ve hakk yolunda
Gelen her belaya
Her zulme
Ve her zulmete
Gel buradayım
Diyebilen bir yürek koy


Ki dönüş vaktidir; zaman
Oyalanmak olmaz
Yol uzundur çetindir
Artık, dönüş kendinedir