Tamamlanmamış bir sürü dizelerim var
Sevdaya hayata ve susmayan deli çığlıklara dair
Tamamlanmamış bir öpüşün var giderken dökülen ellerinden
Giderken sana koşan benliğimden


Şimdi toplasam da geceyi sarsam yıldızları
Durur mu güneşten sonra gruba yalnızlığı
Birden iki çıksa da hep biz olacağız eşit
Ve en güzel sesli martı derdin
Ne eksi olmayan bir eşitlik buldum çıkandan
Ne de en güzel sesli martıyı
Ve hep gruba yalnız,
Semada…


Filizlenmiş bir ayrılık veriyorsun bana frezya kanadında
Hani susmasa da konuşsa
Ellerinden atar kendini toprağa
Hiç yakışmamış
Toplatan geceyi, yıldızları saran adama
Affın çiçeği olan frezya


Yine dönüp ben
Sabahı selamlayan şiirler iliştiriyorum kapına
Senden kalan çocuksu bakışı ekliyorum
Sevda imzalı mektuplar bırakıyorum


İçeri girdiğinde sen
Bakışlarım getirsin bıraksın sevda otağına
Sonra sen sevda de adına
Bense yârin ölümü diyeyim nağmelerin sonuna
Ellerinden dökülen affın ölüsünü de
Sessizce bırakayım yığıldığın kalp enkazına


e.e