Gece ışıklar parlıyor
nede güzel eyleniyorduk
lunaparkta yalnızdık , senle ben

Kopuyordu insanlar
çığlık çığlığa gondolda
uçuyorduk mutluluktan çoşarken

Korktum hemde çok korktum
tutmak istemiştim ellerini
sana bakarken yalnız ikimizdik aşkın büyüsüne kapılırken

Bir den içim ürperdi
uçmak mıydı bu senle sonsuzluğa koşarken
sonsuzluğa doğru hızlı adımlarla ne mutluyduk aşkı yaşarken

Bak hala unutmamışım belki sen unuttun
ama ben unutmadım
hala anımsıyorum o anı lunapark da senle geçen her şeyi ben

ne zaman bir lunapark görsem
yok ki şimdi
o eski aşıklardan senle ben

Aşığım biliyorsun
hala özlüyorum çocukluğumu
dönmek istesem de çok geç , dönemem ben

Aşk söylesene aşk
kaçıncı bu kaçıncı tutkusun sen
delice sevdamla yalnızım tek başına kaldım ben

Her yer mi karardı yoksa
yaşanmıyor mu
o eski lünaparklı günlerden

Çoktan soldu o güllerin
yoksa sonbaharın güz mevsimini
yaşamaya çalışıyorum ben

lunaparklı değil artık o günlerim
özlüyorum hemde çok özlüyorum
şimdi çok yalnızım ben,

ne olur dünya geri dön desem
çarkın değirmeni bozulmuş
un ufak olmuşum ben


Sensizliğin çılgınlığında
büyüdüm mü küçüldüm mü ben
hükümsüzlüğün esaretinde yoksa kayboldum mu bu gün ben

boynum bükük
hep yalnızları oynuyorum ben
yine yinede aklımdasın sen hep sen sen

Artık çok geç olsa da biliyorum
geçmiş de kaldım çoktan unutuldum ben
duy sesimi duy ne olur ,artık dön gir hayatıma yine yeniden sen

O yüreğindeki ses ,ben isem
yokluğun da ölüyorum bitiyorum hadi gel desem
yine eskisi gibi sev beni desem

yine yeniden eskisi gibi Tut ellerimden
hiç bırakma ne olursun desem ,
oysa o salıncak da ki ,unutulmuş küçük deli kızım ben


şiir c.ceylan yılmaz