6
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
4121
Okunma

Gece,
Issız sokaklar,
Lambalar eşliğinde yürürken ürkek gölge,
Sessizlikte çıldıracak sanki bin bir düşünce,
Ağır ağır atıyordu adımlarını,
Başı önde,
Bakışlarında matemden de öte bir yas,
Ellerinde çaresizlik tohumları,
Ekiyordu kırık düşler sokağına gözyaşlarını.
Gece gibi siyahtı bakışları,
Derin ve bir o kadar öfkeli,
Kaldırdı başını,
Ve haykırdı olabildiğince feryadını,
Ama duyan olmadı.
Geceydi.
Ortalık zifiri karanlık,
Yalnızlık raks ediyordu geceye inat,
Korkular başkaldırıyordu,
Ve çaresizlik dolanıyordu ayaklarına,
Kırık düşler sokağında.
Gün aydınlandı,
Gün beyaz,
Ama yüzünde geceden kalma bir karanlık…
Ebru Ünal
30.09.2010
5.0
100% (4)