Hazan mevsimidir şimdi,
Hastadır topraklar,
Gök ağlar, ağaçlar ağlardır
Dağlar bağlar bahçeler ağlardır, mevsim sevdalısına,
Hüzün sarar dağları,
Ve dertli yürekler çoğalır artar durmadan.
Doyar hastalıklara zaman.
Ve kavuşmalar olur,
Gün be gün yazın sıcağından kavrulmuş,
aç susuz kara topraklar kavuşur en sonunda,
Vakti gelmiş sevdalılarına.

Çılgındır, fırtınalar eserken,
bu mevsimde.
Acımasızdır, bakmazdır gözlerinin yaşına.
Yer yerinden oynar yağmurlardan.
Geceler siyahlarını giyinir, çiviler karanlığı aydınlığa.
Ve başkalaşırdır geceler,
gündüzler, durmadan.

Uyanırsın ansızın sen geceleri,
Uyanırsın da, irkilirsin de çok zaman.
Ve gök gürültüsüne karışır gider çığlıkların,
Nice evlerdeki,
hüzün veren göz yaşları
gece boyu süren ağlayışlı yaslar,
sürer haftalarca.

Beni mi, beni hiç sorma,
Tam yirmi yıldır, sevmem son baharları,
Beni benden çaldı,
Beni hasret etti, alışkanlıklarıma,
Ağarttı genç yaşımda saçlarımı esir etti beni yalnızlığa.
Oysa ne çok severdim son baharı,
Hüzünler dertler ölümler olsa da,
içinde.
Sevemez oldum şimdi,
son baharlarını.
Bana hep geçmişi hatırlatır da,
son baharlar her zaman.

Yüksel Şanlı er
26 Eylül 2010