Gizlice sokağında geçmiştim
nice duygular oluşuyordu
bilsem
geleceğini en güzel giyisileriyle
çilingir sofralar kurar
damda kedilerle dans ederdim.





Hayat gam yüklü bir kervan
düşündükçe küçültüyoruz
ak saçlarını ölümün
hangi dilden konuşuyor, serçe kuşları
dinlediğim şarkılara benzedim
kırık bir keman telinde
sen bırakıp da gittin
kirpiklerindeydi tüm umudum,
onları da yitirdim
uçuk mavi bir sensizliğin içinde
seni sevdiğimi söylesem, ne değişecek
kopmuş dudaklarıma taktığın öpüşler;
ayrılıklarla beraber çoktan... kuşlarını uçurmuş.




Hadi
dön desem gelir misin? mazideki aşk uğruna
hangi kapına varsam duvar olur, taş kesilir yüzüme
göz gözü görmeyecek kadar karanlık miydi,
yol ayrımlarımız.





Dilinle dudağıma sürdüğün
son bir buse miydi?
isteresen yanıt verme
ben artık büyüdüm
hâlâ duruyor senden kalan izler
sol yanağımda, kızıl bir leke gibi.





Ben Menderes’li Ersin
ıslandı kirpiklerim, tutuştu suskuluğum
üstüne körükle gittiğin, o yangın daha da büyüdü
artık kapım örtük, pencerem ürkek
bu kadar mı ucuzdu unutulmak
artık batık bir gemi gibi su alıyor içim
sakın gelme/
ne o eski gülüşlerim, ne de akan gözyaşlarım kaldı.





Nuri Dğdelen
Menderes-İzmir
23.9.2010