Baktım etrafa her şey karma karışık,
Bilmeden değişimlere olmuşuz alışık,
Herkes kepçe niyetine almışlar kaşık,
Sadece ortada olan sadece bulaşık,

Bazen yıkık dökük olmuş yapılar,
Görünce onları yürekler hep sızılar,
Unutulmuş dünya da hep insanlıklar,
Herkes birbirinin peşinde elinde kazıklar..

Bazısının elinde, bazısının ise dilinde,
Silahı takmış birde almış kemendine,
Fedai olmuş meydanlarda kendin kendince..
Sesi soluğu yok, sadece kin var içinde..

Harabe olup, virane etmişler dünyayı,
Unutmuşlar, sadece kendi yaşıyor yaşamı,
Cepler yetmemiş doldurmuşlar kasayı,
Kendi adlarına çıkarmışlar bütün furyayı,

Eline alıp düzelten yok bu harabeyi,
Sadece kendileri olmuşlar şah, beyi,
Hiç yerine koyuyorlar ediyorlar enayi,
Sadece kendileri var, sadece o serseri..

Harap olmuş bitip tükenmiş insanlık,
Kendi sarayda diğerleri ile samanlık,
Hayat güzel değil tam bir karmaşalık,
Hayat devam ediyor bunları sineye aldık..

İşte böyle yaşar gidersin hayatı,
Görürsün yaşayarak bu sanatı,
Kendimize göre kurmuşuz gidişatı,
Harabe olsa da devam ediyoruz hayatı..