Gene tek başınayım yüreğimin kuytularında,
Duygularım kürek mahkumu, firari uykularım,
Dalgalar, acımasızca kıyılarımı dövüyor,
Yakamozlar küsmüş, dinlemiyorlar beni,
Yüreğimi hapsetmiş mor gecenin fanusu,
Yaktıkça yakıyor…


-Yokluğun deli poyrazlar gibi esip duruyor içimde,
Değdiği her yeri kanatıyor-


Siluetin beliriyor, bir veda türküsü eşliğinde uzakta,
Yağmur sonraları ağaç dallarında kalan son damla gibi.
Ve özlemi düşüyor bir şeylerin üzerime,
İliklerime kadar üşüyor-üşüyorum...


Ne bela şeymiş bu yalnızlık fırtınası denen,
Yıldız ve ay damlalarından kopardığı çiçeklerin,
Çığlıklarını duydukça içim ürperiyor, buz tutuyor ellerim.


-...Sonra korkuyla sevmek arası bir duyguyla,
Zihnimde sakladığım sesinin tınısına,
sımsıkı sarılıyor-sarsılıyorum...-


İşte gene hüzün çağlıyorum akrep aynı yeri vuruyor,
Yelkovan başına buyruk, zifiri karanlıklarda tutsak hayallerim,
Sevda şarkıları, aynaların yüzüne çarparak kırılırken,
Bin bir parçaya bölünüyor umutlar, toplayamıyorum...


Dudaklarına dokunmak istiyorum parmak uçlarımla,
Nefesin nefesimde, sıcaklığını hissetmek isterken,
Bütün düşlerim kopartılıp alınıyor, yüreğimden
Engel olamıyorum...


-Gece böylece sona ererken, tan yeri ağarıyor,
Sabah olmak üzere, kızıl ve kızgın güneş doğarken
Ay uzaklaşıyor...
Umutlarımla birlikte, parlayan bütün yıldızlar kayboluyor-


Hani olmaz ya…
Biraz daha kalsan diyorum...


Yalnızlık serenat yaparken, hemen terk etmesen beni…


Otursak yan yana ve birlikte izlesek bu günün doğumunu,
Uykusuz geçen geceden kalma yorgunluğuma yenilsem,


Ve başım göğsüne düşse, okşasan saçlarımı,
Öylece akıp gitsek sonsuzluğa,
Dalgaların nağmeleri eşliğinde...


-...Senede tek bir gün olsa bile, avutsam kendimi,
Seninle süslediğim umutlarımın beşiğinde...-


Hatice AK
27.09.2010