Bugün öğlen vakitlerinde,nikâh tazeledim hayalinle..sordu yürek memuru,
"iyi ve kötü günde,hastalıkta yada sağlıkta,hep yan yana olacakmısınız" diye...Ben kahkaha attım,salon ağladı.Ben ağlayınca,yalnızlık alkışladı."EVET" dedim,ayağıma basıldı.Seni hayalinden ayıran tek şey,canımın acımasıydı..

Akşam üstü evdeydik.Odamıza geçtik.Her telefon çalışına "Gerdekteyiz"diye cevap verdik.Sonra duşa girdik.Arındık günâhlardan,yemek yedik.Zaman geçe dursun,televizyon izledik,çay tadında.Seni hayalinden ayıran tek şey,dilimin yanmasıydı aslında...


Ben ve hayalin uyuduk.02 gibi rüyâlara koyulduk.Üşüdükçe sarıldık.Sarıldıkça yalnız kaldık.Gözümü açtığımda sabaha,hayalin cirit atıyordu odada...Sandığı arıyordu besbelli.Sıkılmış gibiydi.Onu mutsuz eden uzaklardaki gerçeğiydi...Seni hayalinden ayıran tek şey,gözlerimdeki hasretti..

Çıktık alış veriş yaptık.Kendime üst baş, O`na kelepçe ve prangalar aldık.Oturduk ortaköy`de.Kahve içip fal baktık.Girdi koluma eve uzandık..Yemeğe çağırdı gitmedim.Çay getirdi içmedim.Tenime dokundu,kelepçeyi bastım.Kaçmak istedi,prangaladım...Aşk hükmetmekmiş,bunu sende anladım...

Şimdi aranızda tek bir fark var...
SEN ÖZGÜRSÜN,HAYALİN TUTSAK...
BU AŞK BÖYLE YAŞANACAK...

UĞUR KÖKSAL