Doğuştan karalıdır, gülermi ki kaderin?
Yüreğinde-ki sevgi, hak vergisi servetin,
"Melekler" kıskanıyor, uzaklaştır makberin.


........Esmesin izin verme, başında gam yelleri,
........Açsa da neye yarâr, hazan da güz gülleri.


Zeval gelmiş bilmezsin, dil-ruba-i lehçene.
Gönül onmaz yarâlı, hazan gelmiş bahçene.
Humuzlu topraklardan, sumu gelir çeşmene.


........"Bülbül-ü şeydâ olmuş, şakımıyor dilleri,
........Açsa da neye yarâr, hazan da güz gülleri.


Gülüzarın kül olmuş, bahçende ötmez bülbül.
Kader gülmedi bir kez, boynunu büker sümbül.
Sevmek senin neyine, gam vurgunu açan gül.


........Gedergana vurdu da, şimdi lâl dİr dilleri,
........Açsa da neye yarâr, hazan da güz gülleri.


Gönül gözün kör oldu, gerçeği göremedin.
Sevdin canı gönülden, kalbinden silemedin.
Vurgun yedi yüreğin, kendine gelemedin.


........Bahtına karlar yağdı, tut çağlatma selleri,
........Açsa da neye yarâr, hazan da güz gülleri.


Gonca belirdi gülde, kopardılar dalından.
Ne umarsın ki gülüm, gülmeyen şu bahtından.
Kader gülmemiş bir kez, ta hayatın başından.


........Leyla mecnunsuz kalmış, geçemez ki çölleri,
........Açsa da neye yarâr, hazan da güz gülleri.


Şimdi baykuş otağı, bülbül-lerin yerleri.
Başı boranlı karlı, yürekte tipileri.
Gözleri çavlan dere, dua dadır elleri.


........Vurgun yemiş yürekten, ötmüyor bülbül leri.
........Açsada neye yarâr, hazan da güz gülleri.

---------emine Erdem/ Hazan gülü--08/24/10