ZAMANIN KUYTUSUNDA NEFES ALIYORUM
KARMAKARIŞIK BİR IŞIK VAR GÖZLERİMDE
SÖNMEKLE!YANMAK ARASINDA GİDİP GELEN
CANSIZ BİR BEN VAR İÇİMDE,BANA AİT GÖRÜNEN
SUSUZ KALMIŞ BİR FİDAN,KURUMAYA YÜZ TUTUYOR.

BU KEZ UMUTLARIMI SEVİNÇLERİME BORÇ VERDİM
ARTIK BİLETSİZ AKMIYOR GÖZ YAŞLARIM
HÜZNÜN SANİYELİK TREN YOLCULUĞUNDA,
SANKİ DAHA BİR ESKİDİ KALBİM
HAYATI BU KADAR SIKICI BULMAMIŞTIM.

KAHKAHALARLA DÜNYAYI SALLARKEN
HİÇ HESAP ETMEMİŞTİM YANLIZLIĞI OYNAYACAĞIMI
NE GARİP SEVMEDİĞİMİ ANLADIM HİÇ KİMSEYİ
BÜTÜN BU MATEM HİÇ KİMSEYE HAK GETİRMEZ
SÖZDE SÖYLENEN,ATEŞ BÖCEĞİNİN ALDATICI IŞIĞI GİBİ

GERÇEKTE YALANA BULANMIŞLIĞIN TA KENDİSİYMİŞ
SIZLATILAN,YIPRATILAN BU KALP,DAYATILAN ACI
NEDENSİZ VE LÜZÜMSUZ BİR SEVİNÇMİŞ MEĞER
PİŞMAN OLDUM DİYEMİYORUM,
AMA KEŞKE KENDİMİ BU KADAR YIPRATMASAYDIM
KALAN MUTLULUKLARIMI BÜYÜTSEYDİM DİYORUM,
SORUYORUM KENDİME SEVGİ NEDİR?İNANKİ BİLMİYORUM..