EYLÜL AKŞAMLARI


Oldum olası sevemedim bir türlü
Hazan Mevsimini.
İçimde kol geziyor hüzün, yine bu
Eylül akşamı.
Sapsarı olmuş, yere düşmüş yapraklar.
Hüzünlü gözlerle bakıyor onlara
Dallarda kuşlar..
Bilmiyorum; kim bilir, ne düşünüp,
Neler anımsıyorlar.
Belki de bir gün, bizde, bu dallarda
Olmayacağız diyorlar.
Kuş dilini bilmek, öğrenmek geldi
Bir an içimden.
Kuşlar niye hüzünlü, ne düşünüyorlar
Bilemem.
Ama hazan mevsimi geldiği zaman
Benim İçim acıyor.
Eylül akşamlarını sevmemem belki de ondan.
Her hazan mevsimi, her eylül akşamı,
Bana; ayrılık ve ölümleri hatırlatıyor.
Korkular, bu gece yine kol geziyor odamda.
Nasıl korkmayayım,
Nasıl sevebilirim Hazan mevsimini,
Eylül Akşamlarını!
Kafeslerinden çıkmış, yırtıcı canavarlar gibi,
Ayrılık ve ölümler,
Yine üstüme üstüme geliyorlar.
Sanki bana saldıracaklar..

Saadettin Güven






yüreğinize sağlık güzel şiirinizi kularım saygılar