yağmurlar ruhumun derinliklerine indirir beni
saçlarımla birlikte kirpiklerim,
kirpiklerimle birlikte kalbim ıslanır.
bu yağmur seni anlatır,
seninle birlikte geçmişimi.
geçmişimi özledim yine
çocukluğumu,
dedemi özledim yıllar önce kaybettiğim
ve aldığı kırmızı rugan ayakkabılarla
çarpık adımlarla yürümeyi özledim.
oyuncak bebeklerimi özledim
canlandığına inandırdığım kendimi
büyüdükçe acıların da çoğalacağını
tahmin edemezdim..
dünyaya geldiğimde böyle bir kural sunulmamıştı
benimle birlikte kimseye..
küçük bir bebek var şimdi ruhuma çizdiğim
bir çığlıkla dünyaya gelen,buruşuk suratlı bir bebek
yaşlandığında da bu görüntüyü alıcak farkında değil.
masal anlatırım uyumadan önce o bebeğe.
ya ben çok geç kaldım bazı şeyleri yaşamaya
ya da çok erken gittiler..
kim bilir.
ölümden de korkmuyorum artık
beni korkutan tek şey yaşamak
yeni insanlar tanıyıp,farklı maskeler edinmeleri
bir daha gelseydim bu dünyaya sil baştan ..
o masum bebeği hiç kirletmezdim
kimseye güvenemiyorum
aynaya baktığım da kendime bile
ben bir yalanım
tıpkı siz gibi
herkes gibi..
gülümsüyorum aynaya
avazımın çıktığı kadar kahkahalarca
kaybedecek hiçbirşeyim yok çünkü
bu boş hayatta
bilmezler
bilmezsiniz
içimdeki o acıyı
ve sende bilmezsin içimdeki seni.
bir pembe kadar sahte olduğunu tahmin edememiştim.
geçmeyen geçmişime ve asla
gelmeyecek olan geçmişime inat
ben gülersem her gülüşüm
günah saçar sizlere ama yine de
HEP MASUM KALICAM !

yeni doğmuş çırılçıplak,çığlık atan bir bebek misali..