Kimsenin umudunu kırmadım.
İnsanın onuruyla oynamadım
Hatası olanın hatasını görme...dim.
Arkadaşımda, arkadaşımdı,
Yabancıda.
Gönlüm insanları hep sevdi,
Yaradanın verdiği duyguyla.
Kırk yıl sonra gördüğüm arkadaşımı,
Dün ayrılmış gibi Kucakladım.
Herkese kendim gibi davrandım.
Özümü kabullendirmeye çalışmadım.
Bazıları güzellikleri saf buldu,
Alınmadım çünkü kendimi tanıyordum.
Şimdi etrafımda dönüyorlar,
Dönsünler kırmadımki gönül alayım.
Onlar insanlığı anladılar.
Keşkelerim pek olmadı.
Sevdiysem ölümüne sevdim,
Cayan olduysa olur dedim.
Bir daha arkama bakmadım.
İnsanlardan kötülük gördüm,
Ama neydi unutmuşum.
Hiç rahatsız olmadım.
Buda hakkın verdiği bir lütuf.
İnsan ne yaparsa kendine yapar.
Güzellikler dururken.
İnsanlarla uğraşmaya ne ğerek var.
Değer verdim isanlığı bilen anladı,
Anlamayan yok oldu…

Oktay Çöteli