Pelerinimi sardım acıklarıma...
Siyahı kudurmus yaralarımın üzerine katran döküyorum....
Kuytularım ömrümü törpüledikce,
Gün batımlarım sahisini kaybediyor..
Küle damlamıs su gibi cirkefce sıvanıyor kin güne..
Ölü martıların nefes tüketislerinin anında süzüldü umutlarım..
Daha günese cok varların zamanında kulac atıyorum..
Kavrulusların sık bogazlıgında ,ilmek ilmek asılmaktayım..
Yaprak olup sızım sızım dökülüyorum..
Ayak altı düslerde,satır arası öpüslerde yitikligime baslıksız cümleler sıralıyor,
Bir kadının kaldırım kenaarında düslerini sattıgı gibi,
Köhne raflarda parmak ucları titreyislerimi sergiye cıkarıyorum...
Kursuni törelerime bahtı karalıklarım sıvasıyor..
Kudurmus sancı sokagında dislerini bileyleyen seytanların kucagına sıgınmıs ay ısıgı..
Tırnakları etinden sökülen umutlara bel baglamaklardayım simdilerde..
Sifası toprakta cocuksu öykülerim vardı kan kokusu aksamlardan önce..
Kendi kelepcelerimde ellerim..
Avuc iclerimdeki cizgilere mavi bir ölüm sızıyor kurtulmaya calıstıkca..
Cek ellerini üzerimden benligim..
Dilimin katranında sarımtrak zehirler besliyorum.
Kendi beslenmisliklerimde kan uykularına takatsiz göz kırpısları gizliyorum..
Leslerine mezar bulamayan günahlar var bir yarımda..

Not:Ruhlarını dönüm dönüm seytana satmıs insanlarında kanına üzüm bugusu düsmeden öncesi ruhlarında kulac kulac umutları varmıs"tır"...