Küçük bir kızdım, daha sevmeyi bilmez aşkı tanımazdım.
Topla oynar iple atlardım
Çocukluğumu bile yaşayamadan sevdaya daldım
Hayatımın en güzel yıllarını bir serseriye adadım
Sevdik birbirimizi delice, ayrılığın adını anmadık senelerce
Bir gün… bir gün habersizce bırakıp gitti kimsesiz kaldı ellerim!
Çaresizdim çırpınışlarım kendimeydi, kimseye duyuramıyordum
Bir sigaramı yakıyordum, bir de yolladığı mektupları
Bir resmine bakıyordum birde pencereye,
Gelir diye söndürmedim odamdaki ışığı bile.
Acıyorlardı yıldızlar halime, gökyüzünden kayıyorlardı birer birer
Ay gözyaşı döküyordu yeryüzüne, sevdamıza yakılan bir ağıt oldu düştü dillere
Gündüzümün güneşini çaldılar, aydınlık dünyamı karanlıklara boğdular

Küçüktüm

Daha kalem tutmasını bilmeyen ellerim efkar dolu sigaraları tutuyordu
Biliyorum küçüktüm, ama yüreğim bir büyük sevdaya kollarını açmıştı
Küçüktüm hiç olmadığım kadar
Şimdi yüreğim büyük, sevdam dağlar boyunda


SUSKUN ŞAİR LEYLA